4. Dwa złamane serca...

- Wstawaj ! Avalon, no nie bądź taka ! Wstawaj ! 

Otworzyłam oczy. Emma* dźgała mnie różdżką w bok, żeby mnie obudzić. Była już ubrana i wyszykowana na lekcje.

- Już, już. - Powiedziałam i obróciłam się na drugi bok. 

- Wstawaj ! - Krzyknęła i siłą zrzuciła mnie z łóżka.  - Jak wczoraj wróciłyście z Ginny, próbowałam ją wypytać co tam robiliście, ale ona była jakaś taka smutna. Powiedziała tylko ,,Harry nic do mnie nie czuję, a Avalon i Robin, prawię się pocałowali.’’ I poszła spać. Proszę o sprawozdanie. Ze wszystkimi szczegółami !

- Dnia 13 września 1996 roku o godzinie…

- Avalon !

- No dobra, dobra. - W skrócie opowiedziałam Emmie o wydarzeniach ostatniego wieczoru. - … i już mieliśmy się pocałować, kiedy tu nagle przychodzi profesor McGonagall. Odjęła nam 5 punktów i kazała iść do swoich dormitoriów. Koniec bajki.

- Czekaj, czekaj. Czyli dziś w Wielkiej Sali, George zaprosi McGonagall na randkę ?

- Tak.

- No to dalej, ubieraj się ! Nie możemy tego przegapić ! - Mówiąc to, podała mi ubranie, które wczoraj wieczorem uszykowałam, i wepchnęła mnie do łazienki. Gdy już byłam gotowa, wyszłyśmy do Pokoju Wspólnego. W tym samym czasie przyszli Harry, Robin i Ron. Od razu podbiegł do nich spory tłum, a dokładniej do Robina.

- O co chodzi ? - Zapytałam Emmę.

- Nie wiem, ale zaraz to się zmieni.

Emma w podskokach podbiegła do jakiejś siódmoklasistki. Moja ciekawość rosła z każdą sekundą. Przyjaciółka wróciła do mnie, dziwnie zadowolona.

- Masz nowy powód do drwin z Robina.

-Coś lepszego, niż jego pierwszy szlaban ? 

- O wiele !

- No to mów ! 

- Robin zaprosił Hermione na randkę ! - Poczułam że moje serce pęka. Zaprosił Hermione ? Ale szczerze mówiąc, czego ja się spodziewałam ? Że pewnego dnia, przyjedzie na koniu, z bukietem czerwonych róż, i powie że mnie kocha ?

- Idziemy ? - Zapytała Emma 

- Tak. - Mówiąc to, moja twarz przybrała promienny uśmiech, tak jakbym była najszczęśliwszą osobą na świecie.

W drodze do Wielkiej Sali, przypomniało mi się coś bardzo ważnego.

- Czemu Ginny na nas nie zaczekała ? - Zapytałam

- Chyba przez tą sprawę z Harrym. Jak mnie obudziła była jakaś tak przybita. Bez słowa wyszła i tyle ją widziałam.

- Współczuje jej. - Powiedziałam. Ja przynajmniej wiedziałam że Robin mnie nienawidzi, Ginny miała gorzej.

Wyżej wymieniona siedziała w Wielkiej Sali zajadają płatki z mlekiem. Nie można było zobaczyć w jakim jest nastroju, ponieważ twarz zasłoniła włosami. Oprócz niej byli też George, Fred i Hermiona. Razem z Emmą usiadłyśmy po obu stronach Ginny. Gdy przyszła McGonagall, naglę mnie olśniło.

- George… - Zaczęłam.

- Co ?

- Przez te oto drzwi, weszła miłość twojego życia.

George spojrzał w stronę drzwi i momentalnie zbladł. Przełknął głośno ślinę i wszedł na stół. 

- Hej ! Proszę o ciszę ! - Powiedział normalnym, pewnym siebie głosem. Wszyscy spojrzeli na niego ciekawym wzrokiem.  - Chciałbym poprosić o coś, najmądrzejszą, najładniejszą i najbardziej utalentowaną kobietę w tej sali. Jest ona jak roża. Może i ma kolce, ale jest delikatna i piękna. Tak więc, czy uczynisz mi ten zaszczyt i dasz się zaprosić na randkę Minewro ?

McGonagall osłupiała. Stała przez chwilę z otwartą buzią, lecz po chwili zdziwieniu ustąpiła furia.

- Panie Weasley, co pan wyprawia ! Proszę zejść z tego stołu, natychmiast ! Gryffindor traci 30 pkt. Ma pan szlaban przez miesiąc ! Proszę zejść z tego stołu !

George posłusznie zszedł ze stołu (po 10 przypomnieniu). Na chwilę mój nastrój się poprawił, ale tylko na chwilę. Po przemówieniu McGonagall, do Wielkiej Sali wszedł Robin i Harry. Ten drugi próbował pogadać z Ginny, jednak ona bez słowa wyszła. Robin usiadł obok Hermiony i szepnął jej coś na ucho. W tej chwili nie wytrzymałam.

- Idę sprawdzić co z Ginny. - Powiedziałam. Poniekąd to była prawda. Fred i George już wstawali kiedy dodałam - Sama. - i wyszłam. 

Szukałam chyba wszędzie, w dormitorium, w Pokoju Wspólnym, w bibliotece, na błoniach, ale nigdzie jej nie było. Zrezygnowana zdecydowałam że ten czas spędzę sama w Pokoju Życzeń. Wyobraziłam sobie to co zawszę, kiedy chodziłam tam sama - Dom moich rodziców. Jednak kiedy weszłam, nie było pięknego, zielonego salonu. Zamiast tego była żółta sypialnia z wielkim łożem na którym leżała Ginny i płakała. Szybko podbiegłam do przyjaciółki. Położyłam się obok niej. Obie byłyśmy w ponurych nastrojach. Ona dowiedziała się że jest nikim dla miłości swojego życia, a ja bo moja miłość ma dziewczynę. Po paru minut wstałam i spojrzałam smutno na przyjaciółkę.

- Idziesz na lekcję ?

Ona tylko pokiwała przecząco głową. Wiedziałam że nie chcę iść tam w taki stanie. 

Lekcje minęły tak jak zawszę, czyli nic nowego. Po Obronie Przed Czarną Magią (ostatnią lekcją na dziś), Harry mnie zaczepił.

- Hej siostra, mam sprawę… 

- Nie, nie pogadam z Ginny o tobie. - Powiedziałam oschłym tonem

- Ale to nie tak jak myślisz… To tylko tak zabrzmiało…

- Ja się w wasze sprawy nie mieszam, ale powiem ci jedno. Ona cierpi przez ciebie, i to ty powinieneś z nią o tym pogadać. Nie ja, tylko ty . Koniec tematu. - Powiedziawszy to wyszłam z klasy. Źle się czułam traktując tak brata, ale musiałam mu przemówić do rozsądku. Dobrze wiedziałam co czuł do Ginny.
________________________________

* Nie chciało mi się jej opisywać. Info o niej znajdziecie w zakładce Bohaterowie